آن رمز و رازها

دلشوره‌های عشق چه شیرین بود
مرموز، مثل عصر نخستین بود

یادش بخیر توی خیالاتم
دنیا چه شاعرانه... چه رنگین بود

باران چه بود؟ مایه‌ی دلتنگی
دل؟ دل نبود، تُنگ بلورین بود

یا اشک بود و دلهره‌ای نازک
یا شک و... استخاره که تسکین بود

شب‌های تا به صبح دعا کردن
آن روزها که بر لبم آمین بود

*

چندی گذشت و موی سفید آمد
قلبم هنوز در غم پیشین بود

فهمیدم آه... آخر دنیایم
آن وعده‌ها تمام، دروغین بود

آن ناله‌ها دعا نه، دغل بود و
دیوانه‌بازیِ من بی‌دین بود

آخر چه شد؟... چرا دل من خون ماند؟
آن رمز و رازها... همه تلقین بود؟

*

رؤیای صادقی به دلم افتاد
دیدم دو روی سکه‌ی عشق این بود:

«وقت رجز که صید سوا می‌کرد
یک نرّه‌ یوزِ اخته‌ی خونین بود

اما به محض خسته شدن، این عشق
یک اژدهای ماده‌ی غمگین بود...»

*

آری... دروغگوی دورو... آری
حق داشت عقل اگر به تو بدبین بود

گفتی: «مقصّر نرسیدن‌ها
پاهای عقل بوده که چوبین بود»

حرف خودت دروغ در آمد، عشق!
بال و پر تو هم که سفالین بود...

مرد درد...